Drukmeting van de VPdrain

De narcose 

Super gek om te zeggen, maar ik deed de narcose vandaag eigenlijk. Het waren allemaal bekende gezichten in het OK. Wij kennen hen, en zij ons. "Hoe gaat het tegenwoordig met de narcose?", vraagt de anesthesist. "Vlotjes, zolang ik dichtbij ben en jullie niet te dicht komen met alles", antwoord ik met een glimlach. "Awel, dan gaan wij u laten doen mama!". Aarzelend neem ik het maskertje verbonden aan het apparaat met narcose-vloeistof vast. 

Mama, taxichauffeur, kinesist, psycholoog, verpleegster,... En nu dus ook anesthesist. Mama kan het allemaal. (Grapje natuurlijk). 

Ik vertel Mace een verhaaltje dat we naar de kermis gaan. We gaan balonnen blazen (zodat hij goed in en uit ademt) en daarna gaan we op de draaimolen. Op de draaimolen wordt hij dan draaierig van de narcose en valt hij in slaap. In het begin stribbelt hij een beetje tegen, maar wanneer hij doorheeft dat enkel mama hem aanraakt gaat hij mee in het verhaal.

Ookal staan we op dat moment in een relatief kleine ruimte met veel mensen, het voelt alsof enkel ik en Mace er zijn. Ze laten ons écht doen. Wanneer de assistent-anesthesist wil helpen om het masker vast te houden, merk ik dat hij op zijn vingers getikt word door zijn leidinggevende. "Laat ze maar doen". Mace zijn oogjes draaien weg, en ze helpen mij om hem te positioneren op de tafel met al die draadjes en kabeltjes. 

Vanaf Mace zich op een andere planeet bevindt komt de verpleging, dokter, anesthesist, neurochirurg en assistent-neuroloog terug dichterbij. Pas dan heb ik door met hoeveel we hier eigenlijk stonden. De verpleegster wil mij naar buiten begeleiden, maar ik laat verstaan dat ik liever blijf. Dokter de Vloo laat onmiddelijk horen dat ik van hem mag blijven. Ondertussen weten ze dat ik er rustig onder blijf. Deze procedure maakte ik al 3x mee met mijn hoofd praktisch OP de naald. Ik zet me een beetje aan de kant maar de anesthesist roept me dichterbij. "Kom er gerust bij hoor mama, je loopt niet in onze weg." Super lief. Erg blij dat ze hierin meegaan. 

De neurochirurg voert de procedure uit. Voor de derde keer wurmt zich een relatief dikke naald in het pompsysteem op zijn hoofdje, gelukkig merkt hij er absoluut niets van. De procedure zelf duurt hooguit een kwartiertje. Hij ontwaakt snel nadat het maskertje van zijn hoofd is. Het is weeral voorbij. Nu naar het verdict luisteren... 

Alweer een revisie 

De drukmeting laat jammer genoeg zien dat Mace weeral kampt met overdruk... Zo zo zo jammer. Een operatie volgt dus erg snel.  De huidige drain zit er nog maar in sinds 1 september 2022, 4 maand later en we zijn alweer een operatie in het inplannen... Mace'je toch... 

Toen ze me opbelden met de resultaten van de mri lieten ze me verstaan dat ze onmiddelijk zouden handelen. Toch blijkt dat niet waar. Het is super druk in het ziekenhuis, en er is geen enkele operatiezaal vrij. Dokter de Vloo legt uit dat hij Mace op de "spoedlijst" kan zetten, maar de kans dat we hier de hele dag zitten met een nuchter kind om dan te horen dat het toch niet gelukt is om een plekje te vinden is groot. Dat heeft weinig zin. We beslissen dan ook om Mace op de lijst te zetten voor vrijdag. Het is 10x aangenamer voor hem om vrijdagochtend nuchter binnen te komen en direct aan de beurt te zijn. Zo zijn we ook zeker dat het dokter de Vloo is die de operatie uitvoert, wat direct een geruster gevoel geeft. 

Aan de cyste komen ze voorlopig niet aan. Die verwijderen zou extreem veel onnodig risico met zich meebrengen. De chirurg legt uit dat hij nog maar 2x in heel zijn carrière iets gelijkaardig zag. Zeldzame situatie dus... Hij is dan ook erg voorzichtig in zijn uitspraken. Bij die 2 andere kindjes loste het cyste-probleem zich wel vanzelf op, wat me toch geruststeld. Het is sowieso afwachten. Bij de volgende mri bekijken ze de cyste opnieuw en herevalueren we de situatie. Zit de cyste er nog of is ze gegroeid dan bespreken we opties. 

Naar huis