Met lood in mijn schoenen

Ik heb me deze ochtend naar hier moeten slepen. Gewoon eens echt geen zin in. Gisterenavond voelde ik het al dat het echt dik tegen mijn goesting was dat het alweer bijna tijd was om richting Leuven te rijden... en dan nog met overnachting. Bweik! Komt het nu door het mooie weer? Of de positieve flow na de verloving? Of misschien omdat Mace deze week voor het eerst een paar keer doorsliep van middernacht tot de ochtend? Geen flauw idee.

Eens aangekomen valt het al veel beter mee. Ik zie direct een paar bekende gezichten die zich tot bij ons haasten om te horen hoe het gaat met ons. Altijd even vriendelijk en opgewekt. We krijgen direct een kamer toegewezen op de Onco-afdeling. Dat is ook altijd een lichtpuntje. Liever op onze eigen, vertrouwde afdeling. 

Het slechte gevoel is snel weg. 

Chemo, waar blijf je?

Iets voor 9 uur melden we ons al aan bij het onthaal. Het was  vroeg dag voor ons maar we zijn dus hoopvol dat we morgen dan ook op een leuk uur ontslagen worden. De chemo laat desondanks lang op zich wachten. De assistenten zijn weer van dienst veranderd en dus hebben we weer een nieuwe kinderarts die hem komt onderzoeken. Alles duurt dus een beetje langer want ze kennen Mace niet en durven dus ook niet zomaar het startschot geven voor de chemo. Zijn bloed zag er alvast allemaal goed uit. Toch even petje af voor mijn kleine held die al bijna 10 maand chemo krijgt zonder ook maar 1 bloedtransfusie nodig te hebben. Goed bezig mannetje! 

Rond 15 uur starten we dan eindelijk met de chemo. Eerst een hoop medicatie tegen de misselijkheid en dan mag hij starten. Op zich stelt dat nooit veel voor. Het is telkens een infuus aanhangen en dan spoelen, volgend infuus en dan 24 uur naspoelen. Morgen mogen we dus rond 15 uur naar huis. Meevaller! 

Als de 24-uur spoeling aanhangt en de muren ons ieder moment gaan opeten besluiten we om eens een kijkje te gaan nemen naar de nieuwe speeltuin bovenop het dak van de 5de verdieping. WAUW! Jammer dat de hele speeltuin in de blakende zon staat want anders hadden we er langer op ontdekkingstocht gegaan. Van 35 graden of meer op het dak naar de frisse airco op de dienst. Heerlijk!

Angsten 

Mace ontwikkeld volop. Elke dag met muizenvoetjes een stapje vooruit. Maar elk stapje is er 1 en met elk stapje zijn we blij. Wanneer het infuus een luchtbel detecteert en in alarm slaat geraakt Mace compleet in paniek. En dat om 00u30 's nachts. GE-WEL-DIG. (Als 1 van de kanjerouders dit leest en vannacht ook verbleef op de B-afdeling: Sorry! :D) 

Hij is super hard geschrokken denken we want het alarm is totaal geen irritante of hoge piep. De volgende ochtend doet het infuus nog eens moeilijk met alweer een panikerende Mace tot gevolg. Oh boy, gaat hij nu angsten ontwikkelen voor bepaalde dingen of handelingen? Ik hoop écht dat het toeval is en bij een piepende alarmpomp blijft want om je kind hier elke keer een paniekaanval te zien doen bij bijvoorbeeld elke witte schort dat binnenkomt.. heavy.. Dat kan niet anders dan zwaar wegen op de mama's of de papa's die erbij zijn. 

De rest van de nacht verloopt rustig! Mace wordt 2 x gewekt door de verpleegster om hem te temperaturen en verschonen maar slaapt nadien zonder moeite verder. Flink! 'S morgens lijkt hij toch net iets meer last te krijgen van de chemo. Hij wilt niet eten en is een beetje knorrig. Samen bumba kijken dan maar. Uiteindelijk valt hij in een diepe slaap in zijn vertrouwde buggy. Geniet van je dutje ventje! 

Verloofd!

Ik typ "verloofd", kijk naar mijn ring aan mijn vinger en voel de vlindertjes direct vliegen! Man, wat is dit een heerlijk gevoel. Eindelijk eens wat positief nieuws vanuit ons kamp. Onze trouw plannen is zo'n leuke afleiding van al de andere chaos die zich momenteel voordoet in ons leven. Even geen angst voelen, geen verdriet, geen onmacht, geen boosheid, alleen de liefde. We nemen rustig de tijd om alles te plannen hoe wij het willen, onze dag, ons gezin centraal,... Voor mijn part mag de wereld vergaan. Zolang mijn 3 mannen mij maar staan op te wachten vooraan aan het altaar.

Ik beloof jullie plechtig dat ik ook zal bloggen over de verloving, het plannen van de trouw en de trouw zelf aangezien ik daar al heel wat vraag naar kreeg. To be continued...

Team Mace