Slechte timing

Gepubliceerd op 31 augustus 2020 om 12:31

Genieten... dat gingen we doen toch? Had ik dat niet gezegd? Paar dagen later en we zitten alweer in Leuven. Op hotel. Minstens 24 uur observatie. PFFFFFF

Lazy sunday

Zondagnamiddag veranderd de stemming in huis plots enorm... Krijsen, brullen,... echt helemaal overstuur. We proberen hem in slaap te krijgen maar daar verzet hij zich duidelijk tegen. Wanneer hij zijn hoofdje tegen mij aanlegd voel ik onmiddelijk een warme gloed. Jimmy verklaart me eerst nog zot maar ik volg mijn gevoel en meet zijn temperatuur. De oor-thermometer kleurt direct oranje. Verhoging. Zijn temperatuur schommelt op dit ogenblik tussen 37.9-38.1, in principe had ik nu al contact moeten opnemen met Leuven maar ik vermoed eerst nog dat een tandje misschien de oorzaak is en besluit dafalgan te geven en met de buggy rond te gaan rijden. 

Iets later is Mace nog steeds overstuur en moet hij er zelfs door overgeven. Scheetje toch! Kort na het overgeven valt hij in slaap.


Wanneer zijn powernap voorbij is, huilt hij ook onmiddelijk terug. Hmm... ik begin al te twijfelen aan mijn eerste vermoeden van een tand. We proberen hem af te lijden met speelgoed maar niks helpt. Ik besluit hem te temperaturen en contact op te nemen met Leuven zoals het "moet". 

"Goedenavond, E346, kinderoncologie?"

Ik ga even buiten staan en bel rechtstreeks met de dienst kinderoncologie die mij dan doorverbinden met de juiste kinderarts die Mace zijn dossier opent op afstand en raad geeft. 

Ik doe mijn verhaal van de verhoging - overgeven - koorts waarop zij onmiddelijk opmerkt dat zijn neutrofielen dinsdag (voor de laatste chemo) al heel laag stonden op 0,8. De richtwaarden van neurtrofielen is tussen 1 en 8. 0,8 is dus al heel laag en de laatste dosis chemo heeft er vermoedelijk voor gezorgd dat ze nog een beetje verder zijn kunnen zakken. Vanaf die waarde onder 0,5 zakt heb je kans op een "ernstige neutropenie"... allemaal Chinees voor mij maar zoek het direct even op en het komt erop neer dat je goede bacteriën die elke mens heeft leven in de mond, in de darmen en op de huid beginnen manifesteren tegen zichzelf en ernstige infecties veroorzaken. Dat willen we dus niet. 

De dokter grijpt dan ook direct in. We moeten onmiddelijk naar daar komen en krijgen geen tijd meer om een zak te maken. Ik moet me met Mace laten afzetten en iemand over en weer sturen voor een zak te maken want ze gaan hem zowiezo 24 uur observeren. Pff dit voelt plots zo gestresst, gehaast,... 

Wanneer ik terug binnen stap bij mijn ouders om het nieuws te delen schieten mijn ogen dan ook direct vol. Een slechtere timing kan echt niet.

Lewis kan bij hen blijven en gaat mee eten op restaurant zoals onze oorspronkelijke plannen waren. Jim zet mij en Mace af en rijdt dan de tour van België om een zak te maken voor ons en voor Lewis. Lazy sunday gone wrong...

Testen 

Eens aangekomen worden er voornamelijk allerlei testjes opgestuurd naar het labo. Bloed, urine, keelwisser voor streptokokken etc en de ondertussen standaard Corona-wisser. Mace onderging dus voor de tweede keer zo'n vervelende Corona-test, deze keer zorgde die ervoor dat hij moest braken. Zielig! Kunnen ze jou nu nooit met rust laten? We starten dus niet zo rustig aan onze "rustweken". 

Op de meeste resultaten moeten we wachten tot al zeker morgenmiddag. Tot dan worden we in quarantaine geplaatst in de kamer en mag er niemand binnen zonder in volledige klederdracht te gaan. Vervelend. Niet even de benen strekken op de gang, geen theetje maken, niet samen spelen in de speelzaal,... even gevangen op de kamer maar we maken er het beste van. 

Antibiotica 

Diezelfde avond besluiten ze toch al te starten met antibiotica voor de zekerheid. Mace blijft ook de hele tijd klimmen met zijn temperatuur ook al heeft hij dafalgan gekregen en dat is niet de bedoeling. Beter voorkomen dan genezen zeker? 

Ergens valt hier mijn euro'tje al dat ik de eerste schooldag van Lewis mag vergeten. De kans dat ze mij gaan laten gaan is heel klein. Mijn moederhartje...

De nacht verloopt onrustig. Mace is veel wakker, kreunt wat en valt terug in slaap. Hij heeft ergens last van lijkt mij. Zijn lichaampje blijft ook de hele nacht een warme gloed afgeven. 'S morgens staat hij op met 37.9. Net geen koorts maar de verpleegster vindt het toch best hoog om zo de dag te starten. Er is alleszins duidelijk iets aan het zoeken.

Dag dokter 

'S morgens ziet de dokter ons. Het is nog wachten op bepaalde resultaten dus veel duidelijkheid kan ze nog niet geven. Ze verduidelijkt al wel dat de kans heel groot is dat ze ons houden tot woensdag.

Ze blijven sowieso antibiotica geven tot de testen ons in een richting gaan sturen. Komt er toch een onschuldig virusje uit waar hij zelf tegen moet vechten en AB niet tegen werkt zouden we morgenmiddag kunnen vertrekken maar ze drukt me op het hart dat de pijlen eerder op woensdag staan. Afwachten... 

Tegen de middag zou de Corona test en de keelwisser klaar moeten zijn in het labo en dan weten we weer net iets meer. 

Wij willen naar huis!!

 

Het is soms zo frustrerend en vermoeiend dat ondanks de (best al drukke) planningen, er nog zoveel tussen kan komen en roet in het eten kan komen strooien. Altijd, op ieder moment, loert Leuven vanachter een hoekje mee in ons leven. Dat moeten we altijd in ons achterhoofd houden. 

Reactie plaatsen

Reacties

r van paassen
4 jaar geleden

veel sterkte zit jullie weer niet mee xx

Annelies Vanooteghem
4 jaar geleden

Hey lieverds,
Helaas is het leven zo zo onvoorspelbaar, elke keer sta ik er van versteld hoe sterk jij dit neerschrijft!
Vele vrouwen zouden bezwijken onder deze druk en stress, maar jij? Jij staat daar! Laat elke emotie op jullie afkomen, en geniet van ELKE ELKE moment dat jullie samen zijn met zen 4tjes. Al zijn dat maar enkele uurtjes. Geluk zit in een klein hoekje, en dat komt heel snel jullie kant uit!

Kop op lieverds, ook dit kunnen jullie! 🖤🖤🖤

Maak jouw eigen website met JouwWeb