STOMME KOE!(melkeiwitallergie)

Gefaald

Gefaald.. Ja.. Ik faal als moeder van 2 en weet je waarom? Mijn baby huilt alleen maar. Nu ja, soms ook even een powernapje of even flesje drinken maar daarna weer huilen. Uren en Uren. Ik kan het bijna niet meer hebben. Het gehuil begint een beetje zoals achtergrondmuziek te klinken. Niet het soort muziek waar je van ontspant of waar je graag naar luistert tijdens een etentje, meer het soort muziek waarvan je hoopt dat de zanger zijn tekst vergeet of het cd'tje plots stuk gaat. 

Schuldig... schuldig dat ik me voel.. schuldig tegenover Mace want wat ik ook probeer - ik kan je vaak niet laten stoppen met huilen. Heb je honger? NEE. Wil je een propere luier? NEE. Wil je gewoon dicht bij me zijn? NEE. Ben ik misschien niet de mama waarvan je droomde toen je nog in mijn veilige buik zat? Misschien...  schuldig tegenover Lewis. Mijn vrolijke kereltje dat nu soms even moet wachten of zijn oren toeduwt als broer een volume hoger schakelt. Mijn peuter moet niet alleen de aandacht delen, hij moest de aandacht even volledig afstaan want mama probeert zijn kleine broertje de hele dag te sussen. Ook voel ik me schuldig tegenover Jimmy. Ik loop ondertussen op de toppen van mijn tenen, snauw voor het minste, ik kan echt niets meer hebben of verdragen. 

"Ja baby's huilen"... uiteraard! Ik ben al 2 jaar een mama en werk ook al lang genoeg met kinderen om te weten dat kinderen wenen. Er hoeft ook niet steeds een reden te zijn vertel ik mezelf en worstel mezelf door een aantal weken met een niet zo tevreden baby'tje. "Misschien waren we gewoon te verwend met Lewis"... Dat onze Lewis een heerlijk kereltje is zullen veel mensen beamen. Hij is een flinke slaper, heeft zijn hart op de juiste plaats, houd van nieuwe dingen ontdekken,... en dat is eigenlijk altijd wel zo geweest dus misschien moet ik nu maar even flink getest worden maak ik mezelf wijs. 

Op een bepaald moment voelde ik aan dat het toch niet zo normaal was. Mace schakelde vaker en vaker een volume hoger en was op die momenten precies bezeten. Er waren steeds minder momenten van rust, slapen of tevreden wakker zijn en steeds meer momenten van heel groot verdriet. Mace maakt ook minder contact met ons heb ik de indruk. Mijn moedergevoel zegt dat dit niet klopt. Op een bepaalde avond waarop Mace al 6 uur onophoudelijk huilt besluit ik om een afspraak te maken bij mijn huisarts. Dit kan niet meer. Ik zit totaal niet meer op mijn babywolk. Een donderwolk ja! Met heel veel regen! Ik kan alleen nog maar meehuilen met hem. 

SOS

Spoeddiensten en ziekenhuizen roepen tegenwoordig nogal hard van de daken dat je EERST naar je huisarts moet. Toch... om de 1 of andere reden sturen ze je altijd door naar een kinderarts in het ziekenhuis als het om kinderen gaat. Zo ging het nu dus ook... Mace werd wel oppervlakkig onderzocht maar al snel kreeg ik een doorverwijzing. De huisarts maakt zich wél zorgen om mij. Ik krijg de raad om te praten en eventueel een psycholoog te raadplegen of nog eens terug bij haar te komen voor een gesprek 'want een huilbaby weegt door he'. EXCUSEER dokter? Een huilbaby? Ja mijn baby weent veel maar er moet toch een oorzaak zijn. Ik kan pas 10 dagen later terecht bij de kinderarts gespecialiseerd in maag en darmziekten die me werd aangeraden. 10 dagen met een ontevreden baby zijn echt lang. De kinderarts onderzoekt Mace en krijg al snel de diagnose: reflux. Ik heb hier mijn bedenkingen bij maar wie ben ik... we moeten 1 week lang Gaviscon proberen. 

Die week kruipt voorbij. Mace blijft huilen, mama blijft maar troosten,... dit kan zo echt niet. Ik zit ook zo vaak alleen nu met de jongens en het voelt echt als overleven... is dit het leven van een mama van 2?! Ik kan niet meer... ik stort even mijn verhaal uit bij de meter van Mace want bij haar kan ik altijd wel terecht. Ze luistert en geeft dan ook raad. Ook zij voelt aan dat dit meer is als een wenende baby en raad me aan om eens langs haar kinderarts te gaan. Nu ja... wat heb ik te verliezen? Ik doe mijn verhaal bij de tweede kinderarts en zij denkt aan koemelkeiwitallergie. Een hele boterham, kan dit nu echt de boosdoener zijn? Jammer genoeg bestaan hier geen testen voor en zullen we het dus moeten uitproberen. 

Nieuwe voeding, nieuwe baby? 

Diezelfde dag stappen we over naar Nutramigen. Een kunstvoeding zonder koemelkeiwitten. Het eerste wat me opvalt tijdens het maken van de pap is de verschrikkelijke geur! De arts waarschuwde me al dat het een heel bittere pap is en dus veel kleintjes deze voeding weigeren. Met een heel klein hartje geven we de eerste voeding en die gaat vlotjes binnen. YES! Hij lust het! Dat is alvast een klein beetje gewonnen. Na zijn flesje valt hij in een hele diep slaap en doet een dutje van 3,5 uur! Is dit mijn babytje dat hier zo vredig ligt te slapen en niet na 10 min krijsend wakker schiet?! Euhm ja, en in deze positieve vibe gaat het verder. Ik durf het eerst nog niet uitspreken maar het lijkt echt te werken. Mace had al die tijd dus een allergie tegen koemelkeiwit en kreeg verschrikkelijke buikpijn na papjestijd. 

SMILE!

Mace voelt zich duidelijk beter. Iedere dag geraken we beetje bij beetje terug op onze fantastische blauwe babywolk! Mace maakt ook terug sprongen. Hij leert terug bij en groeit! Letterlijk en figuurlijk... We krijgen je prachtige glimlach te zien, je leert dat je armpjes en beentjes hebt waar je mee tekeer kan gaan op je speelmat, je zoekt contact met ons,... 

Allemaal kleine dingetjes die plots toch heel erg groot zijn. Ik heb echt even gedacht dat er iets mis was met hem. Thank God dat we nu weten wat er met je is en er rekening mee kunnen houden. De dokter zegt dat 1 op 3 kindjes uit deze allergie groeien tegen 1 jaar dus dat is nog even spannend afwachten en voorzichtig zijn met vaste voeding maar dat komt zeker in orde. 

Happy baby, Happy mommy

Terug de mama die ik was, en eigenlijk ook wel altijd gebleven ben. Slechte mama's gaan niet met hun kinderen naar de dokter en dat deed ik dus wel. Ik weet ook wel dat ik er op die verschrikkelijke momenten niets aan kon doen dat hij zo bleef wenen. Ik was er wel voor hem en als Mace dan toch even rustig was deed ik ook even 1 op 1 iets met Lewis. Ik heb een paar weken meer mama van mij gegeven dan dat er was en dat voel ik nu nog wel. Er zijn echt dagen dat ik me vooruit moet slepen of me gewoon echt niet goed voel in mijn vel. Maar dat komt ook wel weer in orde. Ik ben niets liever dan mama en die twee kereltjes samen zien maakt mijn dag onmiddellijk goed!