Wij zijn Eline (28) en Jimmy (33) en al 12 jaar samen,

waarvan 3 jaar gelukkig getrouwd.

Samen hebben we 2 kinderen:

Lewis (2017) en Mace (2019)

Wij wonen sinds kort in het prachtige Kalmthout,

gelegen in de provincie Antwerpen (België). 

Tot voor kort woonden wij nét over de Nederlandse grens in Putte, 

maar daar werd door de medische papiermolen van

onze jongste zoon een stokje voor gestoken. 

We wonen graag in Kalmthout, maar 

zijn ons er erg bewust van dat dit een tussenstap is. 

Binnenkort gaan wij opnieuw opzoek naar 

een écht liefdesnestje voor ons mooie gezin. 

Eéntje dat aangepast is aan onze noden en wensen

en beter past bij onze toekomstvisie en dromen. 

Als je als jong meisje aan mij vroeg wat ik later wou worden,

dan sprak het antwoord voor zich: mama!

Ik wist al heel erg snel dat dit mijn levensdoel zou zijn.

Er is niets in de wereld dat ik liever doe dan moederen en zorgen. 

Ik was 21 toen Lewis geboren werd en 2 jaar later kwam ons Mace'je op de wereld. 

Van een heerlijke lichtblauwe babywolk was er bij onze jongste helaas geen spraken. 

Hij evolueerde van een huilbaby naar een zorgenkindje. 

Toen hij amper 3 maand was kwamen de dokters onze wereld helemaal op zijn kop zetten...

2 hersentumors... onze wereld stortte in...

Een kind met een levensbedreigende aandoening was niet wat ik voor ogen had, 

toen we kozen voor ons kersje op de taart. 

Moederschap is schakelen.

We leefden zeker 2 jaar in een soort overlevingsmodus.

Niet alleen chemo passeerde de revue,

maar ook talrijke operaties en andere crisissituaties. 

Het was vreselijk, maar we probeerden er altijd het beste van te maken

en te genieten van alle kostbare momenten die we samen konden delen. 

Pluk. De. Dag. 

Later werden er nog meer labeltjes op ons jongste (sch)aapje gekleefd: 

Cerebrale Parese of CP, 

en een ernstige visuele beperking.