D-day

Terwijl we in de wachtzaal een uur moeten zitten wachten tot ze ons komen vertellen dat de scan voorbij is... begin ik al te typen... wat moet ik hier anders? Men klein kereltje ligt nu in alweer in die grote enge witte buis die de vorige keer een enorme indruk achterliet op hem. Deze keer niet... want hij is in slaap... 

Nuchter

Mace moest sinds vannacht 4 uur nuchter zijn. Ik had mijn wekker gezet om 3.55u maar het was alsof hij een ingebouwde wekker had want hij werd zelf wakker van de honger. Het flesje ging eerder moeizaam. Hij verwerkt s nachts steeds nog wel wat indrukken van overdag en dat merk je dan wel goed. 

Om 7u wordt hij terug wakker om vol goede moed aan deze spannende dag te beginnen. Hij mag wel suikerwater drinken en natuurlijk neemt hij hier genoegen mee. Door zijn koemelkeiwitallergie drinkt hij nutramigen.. een hele bittere pap.. dus suikerwater is een beetje zoals een peuter cola geven. FEEST! 

Moment of truth

Iets na half 10 komen ze ons dan halen op de kamer. Deze keer mag het om 1 of andere reden niet met zijn vertrouwde buggy maar moeten we met het bedje de gang op. Op zich helemaal niet erg maar je ziet al die mensen zo gluren naar dat bedje. Het medelijden staat gewoon op hun gezicht te lezen en dat willen we niet. Medelijden kunnen we niet gebruiken. Medeleven wel. 

Ze komen ons wat informatie geven over wat er sebiet juist gaat gebeuren en zo zien we ook de gezichten al van de mensen die hem zo meteen in slaap gaan doen en bij hem blijven. 

Er mag 1 iemand mee naar de ruimte waar ze hem in slaap doen. Snel beslist dat ik dat ga zijn. Jimmy is wel akkoord, Mace kent mij het beste en hij weet ook wel dat ik me sterker kan houden als ik kan zien wat ze met mijn kind doen. 

Mace is eigenlijk heel rustig. Hij mag op mijn arm liggen terwijl ze de slaapmiddelen inspuiten en nog lekker op zijn tutje zuigen. Wanneer ze het maskertje met extra zuurstof opzetten schrikt hij wel een beetje en begint te huilen. Op datzelfde moment moet ik hem neerleggen omdat het niet lang gaat duren voor hij dan echt aan zijn schoonheidsslaapje gaat beginnen. Ze leggen een warm dekentje op hem met daaronder een blazertje met warme lucht. Zo zacht dat ze zijn met hem. Echt heel lief. 

Hij is nu in slaap... de anesthesist zegt dat ik hem nog een zoen mag geven en dan naar de wachtzaal vertrekken. Daar zullen we ongeveer een uur moeten wachten tot hij weer terug is en dan is het weer wachten op resulaten.. Pff Pff Pff.